Ψυχώσεις

1% του πληθυσμού παγκόσμια αναπτύσσει Σχιζοφρένεια. Η νόσος εμφανίζεται συνήθως στην εφηβεία ή στα πρώτα μετεφηβικά χρόνια και η πρόγνωση της είναι σοβαρότερη στους άνδρες. Τα κύρια συμπτώματα της είναι από τον τομέα της σκέψης: παραληρητικές ιδέες (δίωξης, παρακολούθησης, αναφοράς πχ "μιλούν για μένα στην τηλεόραση ή το ραδιόφωνο", συσχέτισης όπου το άτομο θεωρεί ότι άσχετα γεγονότα πολιτικά, κοινωνικά κλπ τον αφορούν και τον εμπλέκουν κλπ).

Σε πολλές περιπτώσεις παρατηρούνται και ψευδαισθήσεις κυρίως ακουστικές, σπανιότερα οπτικές και σε μερικές περιπτώσεις και οπτικές ή απτικές. Μπορεί να συνυπάρχουν συναισθηματικού τύπου συμπτώματα κυρίως καταθλιπτικά, συμπτώματα άγχους (κυρίως στις εξάρσεις της νόσου) και γνωσιακά συμπτώματα στη χρόνια πορεία της διαταραχής και ειδικά όταν αυτή δεν θεραπεύεται σωστά.

Με τις σύγχρονες θεραπείες που περιλαμβάνουν κυρίως τα δεύτερης γενιάς αντιψυχωτικά φάρμακα, ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών μπορεί να παραμείνει λειτουργικό και να βιώνει μια καλή ποιότητα ζωής.

Στην Παρανοική Διαταραχή το άτομο έχει μια έμμονη εγκατεστημένη ιδέα που μπορεί να αφορά ή ότι κάποιο άτομο ή υπηρεσία τον μισεί, τον απειλεί, τον καταδιώκει, είτε να έχει ζηλοτυπικό χαρακτήρα, είτε κάποια άλλη παραληρητική εμμονή.

Στις Σχιζοσυναισθηματικές Διαταραχές παρατηρούνται συμπτώματα τόσο από την σκέψη όσο και από την διάθεση. Το δυσάρεστο είναι ότι ένας μεγάλο ποσοστό αυτών των ασθενών αποτελεί μετεξέλιξη διπολικών ασθενών μετά από χρόνια κακών θεραπευτικών χειρισμών είτε του ίδιου του ατόμου, είτε λόγο ελλειπούς ιατρικής φροντίδας.

Οι θεραπείες και για τις προαναφαιρθείσες διαταραχές όπως και για την Σχιζοφρένεια έχουν εξελιχθεί και μπορούν να αποβούν ευεργετικές για τους ασθενείς και τις οικογένειες τους.

​

* Ειδικά για τις ψυχώσεις το να παραμείνουν οι ασθενείς ενεργοί και λειτουργικοί εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό, από το πόσο γρήγορα θα ζητήσουν βοήθεια και από το πόσο θα δείξουν σταθερότητα και συνέπεια στην τήρηση των θεραπευτικών οδηγιών.